ستون خوانندگان و عناوینی از این دست تا همین چند سال پیش، تنها راه انتشار دیدگاههای مردمی درباره عملکرد سازمانها، انتقادات و پیشنهادات در رسانههای مکتوب بود که اگر خارج از چارچوبها و مرامنامهها نبود، چاپ میشد. رادیو و تلویزیون نیز در قالب گزارشهای تلفنی و میدانی که عموماً تولیدی و نه زنده، بودند هم ممکن بود برخی از اظهارات مردم و انتقادات آنان از دستگاههای دولتی و عمومی را پخش کنند.
اندیشه حاکمیت در این دوره بهویژه سالهای پس از کودتا، حذف و محو امکانات مادی تولید رسانههای مکتوب بود. این اندیشه چنان نیرومند بود و آنچنان به حذف و سانسور به مثابه استراتژی بدون انعطاف تکیه داشت که روز اول شهریور همان سال، انتشار دو روزنامه مهم اطلاعات و کیهان را متوقف کرد.