سخنرانی این فرد را مقابلش می گذارد، چمدانش را جابه جا می کند، صورت حساب را می گیرد و قرارداد ملاقاتها را تنظیم میکند. من از ایشان پرسیدم چرا این فرد همراه شما ثابت است؟ گفت: «تو بگو چرا آدم های همراه تو متغیرند؟» گفتم: «خارج آمدن در کشور ما نوعی امتیاز، تنوع و یادگیری است و ما این را به صورت دائمی به یک نفر نمی دهیم و بین مدیرانی که با آنها کار می کنیم، توزیع می کنیم.» او گفت: «این فرد قرار است که چهار سال دیگر جانشین من شود. خود من هم اولین باری که وارد این حوزه شدم، مأموریت داشتم که چمدان فردی را که به کنفرانس میرود، آماده کنم و به فرودگاه تحویل دهم...»