وزیر ارشاد از تدوین لایحه روزنامهنگاری در دولت خبر داده و گفته است این لایحه تا پایان دیماه به مجلس تقدیم خواهد شد. تجربه نشان داده است معمولا هرگاه دولتها برای رسانهها و روزنامهنگاران مقرراتی را تدوین و تصویب میکنند، بیش از آنکه به تثبیت و توسعه آزادی و امنیت و استقلال روزنامهنگاری و فعالیت رسانهای بیندیشند، برای ایجاد محدودیت بیشتر و کنترل این حرفه تلاش کردهاند.
شكلگیری ارتباط و هماهنگ كردن آن همواره تأثیر شگرفی بر نوع خواستههای انسانها در طول تاریخ داشته است. پیشرفت ارتباطات و مطبوعات در جهان و بهخصوص ایجاد رسانههای ارتباط جمعی، سرعت تأثیرگذاریها را افزایش داده است. در حال حاضر نیز این رسانههای جمعی هستند كه با سرعت افكار عمومی دنیا را تغییر میدهند و هركدام سعی دارند در این عرصه موفقتر ظاهر شوند. اما كشور ایران نیز از این تأثیرات جدا نبوده است.
محيطزيست مفهومي است که انسان آن را ساخته و حدودوثغور آن طي دورههاي مختلف تغيير کرده است و اين تغيير هماره از جانب انسان و در جهت منافعش بوده است نه براي حفظ و تدوام طبيعتِ خام.
تاریخ ایران سرشار از تصمیمهای سرنوشتساز است. گاه انتخابها را پذیرفتهایم و دولت یا نهاد یا شخص تصمیمگیر را تشویق کردهایم و گاه هم حرف و حدیث درباره برخی سیاستها زیاد است که به محض طرح دوبارهشان به واهمه میافتیم که نکند اتفاق بدی بیفتد و وضع از اینی که هست، خرابتر شود.
دکتر حمید بهلولی، صاحب نظریۀ انرژی اجتماعی، به بحث در مورد میمتیکس، زمینهها و ظرفیتهای آن در بسط به علوم اجتماعی و از جمله علوم ارتباطات و همینطور اشتراکها و موارد کاربرد میمتیکس در حوزۀ رسانه، پیام و خبر میپردازد.
رسانههای دیجیتال شامل همۀ فرمتهایی میشوند که از مرحلۀ رسانۀ چاپی خارج شده باشند؛ یعنی هر محتوایی که نسخۀ چاپی نباشد و در فرمت دیگری، مثلاً نسخۀ دیجیتال، عرضه شده باشد، آنلاین باشد، یا حتی آفلاین، اما دیجیتال باشد، رسانۀ دیجیتال محسوب میشود.
اطلاعات و ارتباطات در عصر کنونی تأثیراتی شگرف و بیمانند را پدید آورده است. این تأثیرات بهگونهای مشخص در حوزۀ «اطلاعاتی-ارتباطی» که بهمنظور مهار جریان اطلاعات و نیز استفادۀ هرچه بهتر از آن برای مقاصد گوناگون به وجود آمده، کاملاً مشهود است. در «فرهنگ وبستر»، در مقابل اصطلاح سیستم آمده است: «سیستم واحدی پیچیده است مرکب از بخشهای گوناگون که تابع طرحی مشترک است و هدفی مشترک را دنبال میکند.»
در شامگاه روز ششم سپتامبر سال 1955 دزدگیر مغازهها و زنگهای هشدار در سراسر استانبول به صدا درآمد. اوباش به خیابانها آمده و به مناطق یونانی، ارمنی و یهودینشین استانبول حمله کرده بودند. شبی که آن را میتوان یکی از شبهای تیرۀ تاریخ ترکیۀ نوین دانست؛ شبی که هیچکس بهطور دقیق نمیداند چرا فاجعهای به این هولناکی، در اواسط قرن بیستم میلادی، در آن رخ داد.
پس از کشف و بهرهبرداری از صنعت مجذوبکنندۀ تصویر متحرک که بعدها فیلم / سینما نام گرفت و انبوه مردم را به نیکل ادئونها (سالنهای سینما) در اروپا و امریکا کشاند، برخی از عاشقان و دستاندرکاران تئاتر برای این هنر یکه به سوگ نشستند و مرثیه خواندند.
رسانهها و شبکههای اجتماعی تأثیرات عمیقی بر جوامع گذاشتهاند که باعث تحول عرصه اجتماعی و سیاسی شدهاند. تا پیش از سال ۲۰۱۶ و پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاستجمهوری آمریکا، نگاه خوشبینانهای به این تحولات میشد اما پس از آن، اثرات منفی رسانهها و شبکههای اجتماعی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت.
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم ما در عصر بحرانها زندگی میکنیم؛ بحران زیستمحیطی، بحران فاشیسم، بحران ترامپ، بحران سرمایهسالاری، بحران اخلاقیات و سرانجام بحران معنا و نیهیلیسم. چه ویژگیای عصر ما را بدل به عصر بحرانها کرده است؟ و رسانهها، بهعنوان کانالها و دریچههای ارتباط ما با واقعیت، کجای این بحرانها ایستادهاند؟
افزایش جرم و جنایت در بسیاری از كشورها، بهویژه تكرار اعمال خشونتبار طی ماههای اخیر در امریكا، موجب شد یک بار دیگر و البته چون همیشه انگشت اتهام به سوی رسانه، بهویژه اینترنت، نشانه رود، با این تفاوت كه در ایام متأخر بخش زیادی از افكارعمومی كه همواره نگران گردش اطلاعات و ارتباطات و نشر و بازنشر محتوا در فضای برخط بود، این بار بیش از پیش پیرامون «وب تاریك» صحبت میکند.