به گزارش ما آنلاین، ظهر پنجشنبه یکی از روزهای گرم تیرماه سال ۸۹ برای مصاحبه با دکتر حسینی به ساختمان بهارستان رفتیم. پرسشها متنوع و فراوان و آقای وزیر صبور. به همه پرسشها پاسخ داد؛ در کمال آرامش و بدون رودربایستی! مطبوعات و عملکرد هیأت نظارت بر مطبوعات، ماهواره و سیاستهای کشورمان در خصوص توسعه روزافزون شبکههای فارسیزبان، وضعیت انجمنهای صنفی از جمله انجمن صنفی مطبوعات، سینما و نحوه مشارکت اهالی سینما در تصمیمگیریها و تصمیمسازیها، کتاب و امکان تجدید نظر مجدد در صدور مجوز انتشار کتابهای بلاتکلیف، تئاتر و برنامههای ارشاد برای توسعه آن، موسیقی و حساسیتهای مربوطه، نحوه انتصاب معاونان وزیر و رد این شائبه که معاونان وزیر به انتخاب رئیسجمهور معرفی میشوند، توسعه فعالیتهای قرآنی و… از جمله مواردی بود که دکتر حسینی به سؤالات پیرامون آنها پاسخ داد.
حسینی با اشاره به فضای فرهنگی موجود در کشور، ضمن تشریح سیاستهای این وزارتخانه در حوزههای هنری و فرهنگی، هرگونه توجه دولت و وزارت ارشاد به لیبرالیسم فرهنگی را نیز رد کرد. او همچنین با انتقاد از ریاست ۳۰ ساله دکتر جاسبی بر دانشگاه آزاد اسلامی، از مخالفت جدی خود در قبال ارائه پیشنهاد یکی از اعضای دولت مبنی بر پذیرش مسؤولیت این دانشگاه توسط وی خبر داد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان مصاحبه و وقتی که گفتیم «آقای وزیر! میخواهیم خواهش کنیم در کنار تابلوهای عکس آقایان وزرای گذشته بایستید تا از شما عکسی بگیریم»؛ به چند سؤال سرپایی پاسخهایی داد که نسبت بین او و برخی از سیاستمداران را مشخص میکند. آقای وزیر این را هم اضافه کرد که برای نخستین بار از زمان وزارتش با یک نشریه گفتوگوی اختصاصی کرده است؛ آنهم گفتوگویی سه ساعت و نیم که شاید تکرارش نکند.