چهل سال و چهل روز کم

به گزارش ما آنلاین،  «سیدفرید قاسمی» خود، پاسخ است، پاسخی به این پرسش‌ها و پرسش‌هایی دیگر. او نویسنده‌ای است چیره‌دست، پژوهشگری است حرفه‌ای و تاریخ‌شناسی است خبره. وی به راستی اهمیت روزها و ساعت‌ها را می‌داند و زمان بدون سند، برایش مفهومی ندارد.
وقتی قرار شد مراسم تجلیلی برای فعالیت‌های او در حوزه‌های روزنامه‌نگاری و پژوهش برگزار شود، از او پرسیدم درج کنیم تجلیل به پاس چند سال فعالیت؟ ابتدا گفت: «۴۲ سال از اولین مطلب که در رسانه‌ها چاپ کردم می‌گذرد، پس ۴۲ سال را لحاظ کنید». همان شب پیامک فرستاد که ۴۰ سال صحیح است، چون تا دو سال فقط اخبار را مخابره می‌کرده و مطلبی به نام او چاپ نشده است تا به آن استناد کند. اما روز بعد پیامکی دیگر فرستاد که «۳۹ سال صحیح است». پس از آن، در دیداری حضوری توضیح داد که روز ۲۶ اردیبهشت ۹۵ که مراسم تجلیل برگزار می‌شود، چهل روز تا چهل‌سالگی درج نخستین مطلب با نام او در مطبوعات باقی می‌ماند و صحیح‌تر است که ۳۹ سال فعالیت مطبوعاتی برای مراسم بزرگداشت درج شود. چهل روز در چهل سال برای بسیاری قابل اغماض و چشم‌پوشی است، اما او که تاریخ را می‌شناسد و استناد را خوب می‌فهمد، آن ۳۲۵ روز پس از ۳۹ سال فعالیت مستند را فدای این چهل روز کرده است.
او رفاه خود را نیز برای فرهنگ و تاریخ جامعه فدا کرده است. سال‌ها کوشیده است تا از گوشه و کنار این کشور، اسناد و کتاب‌ها و روزنامه‌هایی نایاب را جمع‌آوری کند و بی‌تردید هزینه‌هایی گزاف برای آن‌ها پرداخته است و گنجینه‌ای فراهم کرده که گروهی حاضر بودند به قیمت صدها میلیون تومان آن را خریداری کنند، اما او از این رفاه شخصی و شاید میراثی که می‌توانست ثروتی گزاف برای آینده خانواده‌اش باشد، چشم شست و آن را به رایگان در اختیار موزه‌ها، کتاب‌خانه‌ها و نهادهای فعال در حوزه مطبوعات و پژوهش قرار داد. تردیدی نیست که فقط یک روح مستقل و متعالی می‌تواند چشم بر منافع این‌جهانی ببندد و بر خیر و دعای بلندمدت دل بربندد.
استقلال سیدفرید قاسمی، فقط استقلال روحی نیست، او نسبت به گروه‌های فکری و سیاسی نیز استقلال خود را حفظ کرده است. او وابسته به هیچ حزب و جناحی نیست و اعتقادی هم به گروه‌بندی‌های ایدئولوژیک ندارد. همین استقلال رأی او و احترامی که برای افراد، با هر طرز فکری، قائل است موجب شده با طیف گسترده‌ای از نویسندگان، گروه‌های سیاسی، فرهیختگان و… دوستی و هم‌نشینی داشته باشد؛ از لیبرال‌ها تا اصولگراها، از روشنفکران تا سنت‌گراها و… و آنچه بیش از همه این‌ها مهم است، سجایای اخلاقی اوست، آن‌گونه که همه از الگوهای رفتاری و معرفتی او سخن می‌گویند.
اما به معرفتی دیگر نیز باید در او اشاره کرد. بسیاری سیدفرید قاسمی را یک «پژوهشگر تاریخ مطبوعات ایران» می‌دانند، اما آنچه او انجام داده است، بسیار فراتر از این‌هاست. او نه فقط در حوزه تاریخ‌نگاری مطبوعات ایران یکه‌تازی می‌کند، در تاریخ‌نگاری زادگاهش، خرم‌آباد و لرستان نیز متخصص است که این بخش از تحقیقات او کمتر دیده شده است. در کنار این‌ها دایره‌المعارف‌نویسی را نیز خوب می‌داند. او پژوهشگری چندوجهی است، اما به دلیل آنکه فروتن است و متواضع، خودنمایی نکرده و آنچه را انجام داده در بوق و کرنا نمی‌کند، پژوهش‌هایش در حوزه‌های دیگر فرهنگی و دینی و آیینی کمتر برای عموم شناخته شده‌اند. او بیش از ۱۲۰ کتاب نوشته است، اما نه کتاب‌هایی که به آسانی و با استفاده از جست‌وجو در اینترنت و منابع آنلاین یا کتاب‌هایی که کتابنامه دارند، نوشته شده باشند. تعداد و کیفیت آثاری که او تولید کرده است، بی‌تردید، بسیار بیشتر از ظرفیت پژوهشگری حرفه‌ای است، اما این فقط بخش اول تحقیقات اوست. خودش می‌گوید تا کنون دیتاهای خام را جمع‌کرده‌ام و تازه باید تحلیل این اطلاعات آغاز شود که نتایجی مهم و گران‌قدر به دست خواهد داد.
او شبانه‌روز کتاب خوانده است، پژوهش کرده و نوشته است. او جهان را از دریچه دانش و آگاهی می‌بیند و به جهان‌بینی مستقل خود رسیده است. او با کتاب زندگی کرده و تفاوت او با بسیاری از همین‌جا شروع شده است. عمرش دراز باد.