به گزارش ما آنلاین، انجام هرگونه فعالیت علمی، نیازمند انتشار و به اشتراکگذاری اطلاعات و دانش علمی است که در سطوح ملی و بینالمللی انجام میشود.
بیتردید، بدون اشتراکگذاری، رسالت تولید علم که همان تولید دانش علمی است، به خوبی صورت نمیپذیرد.
با رشد سریع علم و فناوری و با توجه به این امر که یک فرد معمولاً نمیتواند در تمامی حوزههای علمی به امر پژوهش بپردازد، بهتر است پژوهشگران با همفکری و نظرات علمی خود، همگام با علوم مدرن پیشرفته و با اشتراکگذاری دانش علمی به جنبههای جدید پژوهش در حوزههای مختلف و حتی حوزههای بین رشتهای دست یابند.
پژوهشگران در اشتراکگذاری دانش علمی خود، رفتارهایی از خود بروز میدهند که میزان تمایل آنها را در قبال درخواست دانش از سوی دیگران و یا مشاهده نیاز دیگران به دانش خود نشان میدهد.
از اینرو، به منظور افزایش میزان همکاری های علمی و تألیفات مشترک در سطح بینالمللی، علاوه برکسب و بهکارگیری دانش علمی، پرداختن به مبحث اشتراکگذاری دانش علمی و شناسایی فاکتورهایی که بر رفتار اشتراکگذاری دانش علمی آنها تأثیر میگذارد، ضروری به نظر میرسد.
اشتراک دانش فرآیندی است که از طریق آن دانش یک پژوهشگر به شکلی قابل فهم، قابل جذب و قابل استفاده به متخصص دیگر انتقال مییابد.
اشتراک دانش ممکن است به عنوان رفتاری که طی آن فرد به طور داوطلبانه دانش و تجارب خود را در اختیار سایرین قرار میدهد، تعریف شود.
بر اساس تحقیقات انجام شده، فاکتورهای زیادی از جمله نگرش، تمایلات، هنجارهای ذهنی، کنترل رفتار درک شده و… بر اشتراکگذاری دانش پژوهشگران تأثیر میگذارد.
متن کامل pdf:
http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgID=6154&Number=18&Appendix=0