به گزارش ما آنلاین، از نخستین ثانیه‌های آغاز هر روز تیتر رسانه‌ها و اخبار شبکه‌های اجتماعی را که مرور کنید، لحظه به لحظه سوژه‌هایی شکل می‌گیرند که هنوز جزییات، ابعاد و ریشه‌های آن مورد واکاوی قرار نگرفته، مراسم تدفین آن سوژه فارغ از بزرگی یا کوچک بودن آن برگزار می‌شود و کار بارگذاری سوژه جدید روی افکار عمومی شروع می‌شود و چند ساعت بعد، تدفین و تولد سوژه بعد و این چرخه معیوب تا پایان شب بارها و بارها تکرار می‌شود.
کارشناسان و فعالان شبکه‌های اجتماعی این مساله را اقتضای این شبکه‌ها می‌دانند که راه گریزی از آن نیست. به عبارت دیگر انگولگ سوژه‌ها، فراموشی و سپس پرداختن به سوژه دیگر، ماهیت غیرقابل تغییر شبکه‌های اجتماعی است و میلیون‌ها نفر بی‌آنکه بدانند چه بر سر سوژه قبلی آمده، برای جا نماندن از دیگران، حریصانه به دنبال سوژه‌های بعدی می‌روند.
تکنیک غرق اطلاعاتی جامعه به قدری موفق عمل کرده است که اگر سوژه یک هفته قبل را با کسی در میان بگذارید، یا آن را به خاطر نخواهد آورد و یا در حالت خوشبینانه آن را با موضوعات دیگری اشتباه گرفته و اطلاعات چند سوژه را به شکل قاطی در اختیار شما خواهد گذاشت.
از شبکه‌های اجتماعی که بگذریم، حالا انبوهی از رسانه‌های کشور هم عمدا یا سهوا به تصور جا نماندن از رقابت غرق اطلاعاتی جامعه، پا در همین راه گذاشته و نه تنها فلسفه وجودی و قدرت خود را از دست داده‌اند، بلکه با همسویی با موج‌های زودگذر و تشدید تولید زباله‌های اطلاعاتی، به مانعی جدی در راه اندک رسانه‌هایی تبدیل شده‌اند که به دنبال رفع مشکلات و نه صرفا لیس‌زدن به مشکلات هستند.
نشخوار اطلاعات در عمده رسانه‌های کشور و شبکه‌های اجتماعی ما را نه هر روز که هر ساعت در معرض یک مراسم تدفین اطلاعاتی و کمک به فراموشی جامعه قرار داده است و متاسفانه راه‌کار خاصی هم برای آن وجود ندارد.
لذا به معدود مخاطبانی که نسبت به این رویه آگاه شده و خود را از این فضا بیرون کشیده‌اند، باید توصیه کرد که حامی و پیگیر معدود رسانه‌ها و منابعی باشید که هوشیارانه در مسیر صحیح قرار دارند. در غیراینصورت سیلاب‌های اطلاعاتی دیر یا زود هر دو طرف را با خود خواهند برد.
