به گزارش ما آنلاین، دکتر محسن امینی، مدرس دانشگاه در یادداشتی که در ماهنامه مدیریت ارتباطات با عنوان «تفکیک ناپذیری روابط‌عمومی و مدیریت» منتشر کرده، معتقد است:
«بررسی‌هایی که در مورد پیدایش و تغییر و تحول مدیریت در مراحل مختلف زندگی انسان‌ها در جوامع اولیه و سپس در دوره‌های صنعتی و فراصنعتی صورت گرفته است، مبین آن است که با وجود اختلاف نظرها و مکاتب متعدد، مهم‌ترین مسأله‌ای که به نظر می‌رسد به دلیل آن رشته مدیریت شکل گرفته، تأکید بر برنامه‌ریزی منسجم‌تر برای یک زندگی بهتر بوده است. از سوی دیگر، دانش و فن روابط‌عمومی به‌عنوان حرفه‌ای تأثیرگذار در قرن حاضر، ما را بر آن می‌دارد تا بررسی جامع‌تری را درباره نسبت این حرفه با آنچه علم مدیریت خوانده می‌شود، ترتیب دهیم.
به باور نگارنده با توجه به بحث‌های مختلفی که درباره نسبت روابط‌عمومی و ارتباطات تا امروز در میان اهالی فن صورت گرفته است، می‌توان با قاطعیت گفت که تفکیک مباحث مدیریت و روابط‌عمومی عملاً نه امکان‌پذیر است و نه منطقی به نظر می‌رسد. اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که علی‌رغم اینکه در ادبیات هر کشوری در قالب مسائل تربیتی، آموزشی و مدیریت منابع انسانی و… کاربردهایی برای روابط‌عمومی ذکر شده، روابط‌عمومی با مفهوم امروزی خود به تازگی است که وارد ادبیات رسمی و آکادمیک شده است و با توجه به تغییرات حاصله در شرایط اقتصادی اجتماعی و فرهنگی جهان نیاز به کاربردهای مؤثرتر این رشته بیشتر احساس می‌شود و هنگامی این اثربخشی معنی خواهد داشت که از مباحث مدیریت مانند طراحی ساختارهای مناسب، تعریف و تبیین استراتژی‌های سازمانی و انتخاب تاکتیک‌ها و تکنیک‌های مربوط و بویژه از نقش مؤثر و کارآمد مدیریت منابع انسانی استفاده شود.
با توجه به اثرحیاتی رشته‌های ارتباطات و روابط‌عمومی در توسعه و رشد اقتصادی و همچنین ایجاد تغییرات کمی و کیفی و افزایش بهره‌وری در سازمان‌های دولتی و غیر دولتی، به‌نظر می‌رسد تعامل رشته‌های مدیریت و رشته‌های روابط‌عمومی اجتناب‌ناپذیر است بویژه که با تخصصی شدن رشته‌های فعالیت‌های سازمان‌ها، نه تنها مدیران و کارشناسان روابط‌عمومی باید با کاربرد و تکنیک‌های روابط‌عمومی آشنایی داشته باشند بلکه بر اساس استراتژی هر سازمان نیاز به ارتقای دانش و تخصص آنها به رشته‌های تخصصی مورد فعالیت اصلی سازمان و مباحث مدیریتی مربوط، هر چه بیشتر احساس می‌شود.»
انتهای پیام
