اصل کم‌کوشی یا تلاش کمتر برای انتقال اطلاعات بیشتر چیست؟

به گزارش ما آنلاین، این یک اصل بنیادین در این زمینه است که خیلی‌ها آن را به حساب تنبلی در فضای اینترنت و مجازی، به‌‌خصوص در حیطه‌های مربوط به فعالیت جوانان و نوجوانان می‌گذارند و عنوان می‌کنند که این نسل حاضر نیست برای انتقال پیام یک جمله کامل را بیان کند و معمولاً از زبان خاص ابداعی خود استفاده می‌کند. فقط کوتاه بگویم که این گرایش در زمینه ادبیات هم وجود دارد و در مصادیقی مانند داستان‌های ۵۵ کلمه‌ای و حتی ۱۰ کلمه‌ای و پنج‌کلمه‌ای خود را نشان داده است.
اصل بنیادین دومی که مشاهدات میدانی ما هم آن را تأیید می‌کند، اصل «پرهیز از رسمیت و نوعی هنجارگریزی» است. به نظر می‌آید که دنیای غرب و غیرغرب گفتمانی غیررسمی را فراهم کرده است که اتفاقاً گروهی که زیاد به گفت‌وگوهای رسمی و گفتمان مرسوم کشورها و دولت‌ها وابستگی ندارند، آن را بیشتر پسندیده‌اند و از این فضا برای انتقال پیام‌های خودشان و ارتباطاتی که بدان نیاز دارند، استفاده می‌کنند. درنتیجه، فضای اینترنت و مجازی از هر جهت که شما بدان نگاه کنید، فضایی غیررسمی و با شکل و شیوه خاص خود است که هم عمد کاربران در آن دیده می‌شود و هم فشن و مدی است که افراد در فضای مجازی خیلی رسمی صحبت نمی‌کنند و طبیعی است که از الگوهای فضای رسمی زیاد تبعیت نکنند.
اصل بنیادین سوم، اصل «متن- تصویر» یا «تصویر- متن» است؛ یعنی در فضای مجازی گرایش بسیار عجیب‌و‌غریبی وجود دارد که در کنار هر متن زبانی، حتماً تصویری، صورتکی یا نمادی هم وجود داشته باشد و گاه افراد فقط با زبان تصویر یا نمادها با هم صحبت می‌کنند. من مقاله‌ای ژورنالیستی در جایی خواندم که اصل متن تصویر، زبان‌شناس را به این نتیجه رسانده بود که بگوید انسان در عصر حاضر دوباره به دوران غارنشینی و استفاده از زبان تصاویر برگشته و انگار زبا‌ن‌های مرسوم و معمول در دنیا خیلی کار او را در حوزه ارتباطات پیش نبرده که دارد احساسات و برداشت‌های خودش را با همان زبان ساده تصویر آن دوران بروز می‌دهد و منتقل می‌کند.
در حوزه زبان‌شناسی اینترنت صحبت‌ها فراوان است. برداشت من این است که امتیازات شبکه مجازی را در سرعت بخشیدن به انتقال اطلاعات می‌پذیریم، آن را قبول داریم و از آن استفاده می‌کنیم و ضمناً، معایبی هم از قبیل وجود نداشتن استانداردی برای متن‌نویسی که باعث نوعی هرج‌ومرج در ادبیات شده، برای این فضا قائل هستیم.
در زبان انگلیسی دو، سه مطالعه یا مشاهده، هم در مورد دانشجویان دانشگاه کاونتری و همچنین دانش‌آموزانی در یک مدرسه و در مورد نوجوانان وجود دارد. یافته‌های این مشاهدات و مطالعات نشانگر این است که فقط ۱۰ درصد از علائم و واژه‌هایی که در فضای مجازی انگلیسی نوجوانان و دانشجویان ردوبدل کرده‌اند، با الگوی رسمی یا الگوی متعارف زبان انگلیسی سازگار نیست و با آن هم‌خوانی ندارد. معنای این حرف این است که ۹۰ درصد دیگر آن با الگوهای مورد نظر در زبان انگلیسی مطابقات دارد.
منبع: ماهنامه مدیریت ارتباطات، شماره ۷۸، آبان‌ماه ۱۳۹۵