14

لابی و لابی گری در پارلمان جمهوری اسلامی ایران

  • کد خبر : 2668
لابی و لابی گری در پارلمان جمهوری اسلامی ایران
ماهنامه مدیریت ارتباطات در چهارمین شماره خود- شهریور ماه ۸۹- پرونده‌ای را به موضوع لابی و لابی گری اختصاص داده و با بیان تاریخچه شکل‌گیری آن و نقش لابی در کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس، مجموعه‌ای از گفتار و نوشتار استادان دانشگاه و روزنامه‌نگاران را منتشر کرده است.

به گزارش ما آنلاین، یکی از مطالب این ماهنامه به بررسی لابی و لابی‌گری در پارلمان جمهوری اسلامی ایران پرداخته است . در بخشی از این مطلب می خوانیم:

لابی‌گری تحت تأثیر فضای سیاسی متفاوت ایران، شکل و گونه دیگری یافته است. نظام انتخاباتی در ایران منطقه‎ای است، نه ملی، تحزب پا نگرفته یا نیمه‌جان است و بسیاری نمایندگان با پشتوانه‎ حزبی به معنای دقیق کلمه، راهی مجلس نمی‌شوند. این نمایندگان پس از ورود به مجلس، جزایر مستقلی هستند که بیشتر بر اساس تشخیص شخصی خود عمل می‏کنند، نه خط سیاسی‏ ائتلاف‌های فصلی و موسمی که با پشتوانه آن به مجلس راه یافته‎اند. شاید به همین دلیل نماینده‌ای مثل علی مطهری که با تلاش رایحه خوش خدمت (حامیان دولت) به مجلس راه یافته است، به یک منتقد دو آتشه دولت تبدیل می‎شود یا فراکسیون انقلاب اسلامی که فراکسیونی متشکل از نمایندگان حامی دولت است، در مواردی به جای تأمین منافع دولت درمجلس، مثلاً به صف استیضاح یکی از وزرای دولت (علی کردان) می‌پیوندد و حسینیان و نوباوه از اعضای این فراکسیون در مخالفت با این وزیر نطق می‏کنند. اینجاست که برخی معتقدند لابی‌گری از جنس ایرانی صف‌کشی‌های شکننده سیاسی پیش از انتخابات را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و در مواردی مانند استیضاح کردان طیف‌‌های متنوع، از فراکسیون امام (فراکسیون اصلاح طلبان) تا نمایندگان حامی دولت را به یک موضع مشترک می‌رساند.

در تمامی ادوار هشت‎گانه مجالس شورای اسلامی، لابی‌ها و مذاکراتی وجود داشته و دارد که به مصوبات مجلس از یکسو و اعمال وظایف نظارتی نمایندگان از سوی دیگر، جهت داده است. لابی‏هایی که در بزنگاه‌های تاریخی همچون تعیین ترکیب کابینه دولت‏ها یا تصویب برنامه‏های کلان اقتصادی به اوج خود می‎رسد و حضور سایه‎وارش را در ایام دیگر حفظ می‎کند.

به یک اعتبار، تمام این لابی‎‌ها در دو شکل انجام شده و می‌شود: اول، «لابی‎گری خارجی» که در آن با استفاده از رسانه‎های جمعی بر پارلمان فشاری وارد می‌شود و دوم «لابی‌گری به معنای خاص» که در محافل سربسته و به شکل مستقیم و غیرمستقیم در تماس با سیاست‏گذاران و «قانون‏گذاران» صورت می‌گیرد. از آنجا که بسیاری رسانه‎ها همچون احزاب در ایران از قدمت و قدرت نفوذگذاری چندانی برخوردار‌نیستند، نمی‎توان موارد زیادی را درباره شکل اول در مجلس ایران یافت. اصلاح قانون بودجه ۸۸ در نخستین روزهای اجرای آن، یکی از مواردی است که فشارهای رسانه‎ای در اصلاح آن تأثیر مهمی داشت. آنجا که رسانه‌ها به نمایندگان یادآور شدند که در مواردی مانند افزایش صد درصدی قیمت قیر به جای افزایش ۱۰ درصدی، بسیاری از پروژه‎های عمرانی بویژه راه‎سازی تا پایان سال نیمه‌کاره رها خواهند شد.و…

لابی‌گری در گذر تاریخ ، لابی ابزار فشار سیاسی، آغاز لابی‌گری در انگلیس، جستاری اجمالی بر نقش و نفوذ لابی‌گران در سیاست ایالات متحده، لابی در خدمت مردم یا تاریکخانه‌ای برای قدرتمندان در گفت‌وگو با علی مطهرنیا، دموکراسی در چنبره لابی‌کراسی در گفت‌وگو با پیروز مجتهدزاده، اسرار موفقیت یک لابی‌گر، دولت بزرگترین لابی‌گر در ایران است در گفت‌وگو با حسین سلیمی و لابی ولابی‌گری در پارلمان بخشی از مطالب پرونده ماهنامه مدیریت ارتباطات است.

لینک کوتاه : https://cmmagazine.ir/?p=2668

    ثبت دیدگاه

    دیدگاهها بسته است.